Ayakkabı Tamirciliği Mesleği Unutulmaya Yüz Tuttu

Günümüzde Fabrikasyon ürünlerin çok fazla ve ucuz üretilmesi yüzünden, ayakkabı tamirciliği gibi el becerisi gerektiren meslekler yok olmakla karşı karşıya kalıyor. Özellikle Çin’den gelen düşük kaliteli ve ucuz ayakkabılar yüzünden vatandaşların artık eskiyen ayakkabılarını tamir etmekle uğraşmaması, ayakkabı tamircilerin işini bitirme noktasına getirmiş durumda.

Van’da kardeşiyle birlikte 40 yıldır ayakkabı tamirciliği yaptıklarını belirten Halil Çağlayan; “1984 yılından bu yana kardeşimle birlikte ayakkabı tamirciliği yapıyorum. Mesleğimiz unutulmaya yüz tutmuş durumda. İşçi bulunmuyor. Çalışacak eleman yok. Bu piyasada tamirat işi yapanların çoğu meslekle ilgisi olmayan kişiler. Biz 40 yıldır bu işi yapıyoruz ama piyasadaki tamiratı görenlerin çoğu inşaat sezonu kapandıktan sonra yapanlardır. Hiçbir tecrübeleri yok. Aslında bu işin stajlarıda vardı. Ama sonrasında sanırım uygun görülmedi. Ama bugün vergi dairesi bizlere ustalık belgesini mecburi kıldı. Bugün bir çok esnafta ustalık belgesi dahi yok. Bu iş şuan ustalık belgesi olan kişilerin yapması gerekirken, ustalık belgesi olmayan kişilerin elinde. Mesleğimizde işin yoğunluğu sezonuna göre değişiyor. Önceleri yazıda kışıda çok yoğundu ama şuan öyle bir durum yok. Çünkü ayakkabı türleri değişti. Eskisi gibi kösele değil ayakkabılar. Kullanılan malzemeler plastik olduğundan bu yüzden yazın tamiratlar kış ayına göre oldukça düşük geçiyor. Mesleğimizin işi yapan biri tarafından pek bir zorluğu yok. Ama anlamayan biri için oldukça zor bir meslek. Bu meslek için elemanlar yetiştirilmesi lazım. Eleman yetiştirilmediği müddetçe meslek yok olur. Bizde artık belki 1 ve 2-3 yıl sonra bu mesleği yapamayacağız. Her arkadaşta bizim gibi düşünür bırakırsa meslek elden gidecek.” dedi.

Celil Çağlayan’da; “1982 yılında bu mesleğe başladık. Tam 2 yıllık çıraklık yaptıktan sonra 1984’den bu yana da kendi iş yerimizi açtık. Mesleğimizi severek icra ediyoruz. Bir sıkıntımız yok ama bazen bizi sıkıntıya sokan müşterilerimiz oluyor. Artık eskisi gibi centilmen müşteriler yok. Sorunlar olunca bu insanı işten de meslekten de soğutuyor. Bu meslek gelecek nesillere aktarılması gereken bir meslek. Bu bir peygamber mesleğidir. Dünya durdukça bu mesleğe ihtiyaç vardır. Ama maalesef herkesin gözü yükseklerde olduğu için tamirat işi biraz daha demode oldu artık diyelim. Mesleğimiz kıymetini bilmek gerekiyor.” ifadeleri kullandı.

“Meslek Hayatımızda Bizi Çok Mutlu Eden Bir Anıda Oldu”
Meslek hayatı boyunca kendilerini mutlu eden bir takım olaylar yaşadıklarını belirten Celil Çağlayan; “1988 yılında tamire gelen bir valiz vardı. Biz aynı zamanda çantada tamir ediyoruz. O valizin içerinde deste deste dolarlar vardı. Biz onu hemen sahibine ulaştırdık. Sahibi çok mutlu olmuştu hatta bu olay haber olarak gazetelere bile çıkmıştı” dedi.